Plan pt. Brouillon oder Geometrischer Grundriss Golonoger, Strzemieszycer, Zombkowicer und Losiener Forste zum Slawkower Revier des Königl. Neuschlesischen Forst Amtes gehörig zachowany do dziś w Zbiorze Kartograficznym Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie to prawdopodobnie najstarsza lub jedna z najstarszych map przedstawiających m. in. tereny leśne Ząbkowic. Sporządzono ją w okresie, gdy Ząbkowice znajdowały się pod zaborem pruskim (w latach 1795-1807). Rok 1807 r. stanowi ważną cezurę w historii Polski, ponieważ 7 lipca tego roku cesarz Francuzów Napoleon I zawarł z Królestwem Prus i Cesarstwem Rosyjskim traktat w Tylży, który powoływał do życia nowy twór polityczny- Księstwo Warszawskie. Na tym planie nie widać jeszcze zmian administracyjnych, ponieważ Ząbkowice widniały nadal jako część pruskiego Nowego Śląska czyli obszaru nowych powiatów pilickiego i siewierskiego włączonych po III rozbiorze w skład Prowincji Śląskiej. W latach 1806-1807 wymierzył i wyrysował go niemiecki geometra W. Filitz na zlecenie pruskiego Królewskiego Nowośląskiego Urzędu Leśnego przedstawiając fragment okręgu sławkowskiego obejmującego Ząbkowice, Strzemieszyce, Łosień i Gołonóg. Godny uwagi jest fakt, że autor mapy odnotował górę Grodzisko, inne nazwy miejscowe takie jak „za Strachowcem”, „Biskupiec” oraz zarys granic gruntów Ząbkowiczan.
Źródło: AGAD, Zbiór Kartograficzny, sygn. 198-2.
Opracował: Mateusz Siembab