Niemieckie władze okupacyjne w marcu 1940 r. ponownie uruchomiły „hutę czeską” Josefa Schreibera. W 1943 r. w hucie pracowały już trzy piece. W czasie II wojny światowej produkcję prowadzono dla potrzeb wojska (wyroby dla kantyn i szpitali, elementy broni). Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Ząbkowic, 26 stycznia 1945 r. zawiązano Komitet Odbudowy Huty, który już w marcu 1945 r. zdołał wznowić produkcję. Pierwszym dyrektorem naczelnym został Bronisław Klausius. W 1947 r. funkcję dyrektora objął Józef Sikorski. Do 1949 r. huta („Ząbkowicka Fabryka Szkła”) znajdowała się pod Tymczasowym Zarządem Państwowym pod nadzorem Centralnego Zarządu Przemysłu Mineralnego w Warszawie i Południowego Zjednoczenia Przemysłu Szklarskiego w Sosnowcu, chociaż prawnie nadal była własnością Towarzystwa Akcyjnego Ząbkowickiej Fabryki – Spółki Akcyjnej. Zakład został przejęty przez państwo 21 maja 1949 r. W 1959 r. huta została wpisana do Rejestru Przedsiębiorstw pod nazwą Ząbkowicka Huta Szkła Gospodarczego- Przedsiębiorstwo Państwowe Wyodrębnione i podporządkowana Centralnemu Zarządowi Przemysłu Szklarskiego i Ceramicznego. Od początku 1960 r. przyjęła nazwę Huta Szkła Gospodarczego „Ząbkowice”. Przedsiębiorstwo HSG posiadało 3 zakłady filialne: w Siemianowicach, Skawinie i od 1979 r. Dąbrowie Górniczej (wcześniej niezależna Huta „Staszic”). W latach 60. XX w. huta eksportowała swoje produkty do 45 krajów świata na wielu kontynentach m.in. do Francji, Szwajcarii, Australii, Maroka i Jordanii. Szkło prasowane znajduje się w zbiorach muzeów polskich i zagranicznych. Do podstawowego asortymentu należały kufle, szklanki, patery, talerze i kufle a także cukiernice, salaterki i wazony. W 1967 r. rozpoczęto produkcję kulek agalitowych. O poziom artystyczny produktów dbali projektanci wzorów- (małżeństwo) Eryka Trzewik-Drost oraz Jan Sylwester Drost. W 1976 r. wyroby huty zostały nagrodzone trzema medalami na II Międzynarodowym Triennale Szkła i Porcelany w Jabloncu nad Nysą. W 1980 r. zakład zdobył złotą odznakę dla „Zasłużonego w rozwoju woj. katowickiego”. W połowie lat 70. i 80. HSG „Ząbkowice” zatrudniała ok. 1000 pracowników, z czego ponad połowa była mieszkańcami Ząbkowic. Huta posiadała własny ośrodek kolonijny w Niechorzu, z którego korzystało ok. 90 dzieci. Jeszcze w 1995 r. huta zatrudniała ok. 300 pracowników. Na początku XXI w. podjęto próby przekształcenia zakładu w Hutę Szkła Artystycznego S.A., która została jednak szybko postawiona w stan likwidacji. Obecnie po HSG „Ząbkowice” pozostały jedynie ruiny.
Fot. u góry:
Wazon dedykowany „inicjatorowi budownictwa mieszkaniowego w Ząbkowicach”. Ze zbiorów Muzeum Miejskiego „Sztygarka” w Dąbrowie Górniczej (fot. M. Siembab) – jeden z licznych przykładów sztuki użytkowej Huty Szkła Gospodarczego.
