Ząbkowice na początku XX w. były uważane za popularną, jeśli nie najpopularniejszą miejscowość wypoczynkową dla mieszkańców Zagłębia Dąbrowskiego. Zmęczeni pracą w fabrykach i miejskim pośpiechem zażywali rekreacji m. in. nad rzeką Trzebyczką i potokiem Struga, a także w lesie Grabica, położonym między Starosiedlem a Łośniem. Według Mariana Marca w sezonie letnim na Trzebyczce tworzono zastawy pogłębiające kąpielisko. Dla plażowiczów nad rzeką przygotowana została piaszczysta plaża. Ze źródła w Grabicy wczasowicze czerpali świeżą wodę. Do miejscowych atrakcji zaliczano również wytwórnię wody gazowanej Antoniego Gładeckiego na Starosiedlu. W lasach okolicy Ząbkowic organizowano majówki dla uczniów i ogniska harcerskie. Miejscowe dzieci bawiły się i łowiły ryby nad stawem przy Basiuli.
Jerzy Świętochowski twierdził, że państwo Bokalscy obok swojej posesji ufundowali ochronkę dla sierot z okolicy. Urządzali także liczne imprezy. W kolonii Basiula odbywały się bale dla uczniów siedmioklasowej Szkoły Handlowej Zgromadzenia Kupców w Będzinie. Pod nieobecność Bokalskich o wille dbała rodzina Bochenków, a w szczególności ogrodnik Antoni Bochenek. Kolonia letniskowa w latach 20. XX w. składała się już z 13 domów. Mieszkało w niej 45 osób. Domy letniskowe można było spotkać od terenów dzisiejszego Antoniowa aż po okolice młyna na Bielowiźnie. Na Basiulę ze stacji kolejowej w Ząbkowicach prowadziła obsadzona brzozami leśna droga. Wczasowicze przyjeżdżali do Ząbkowic pociągami z Zawiercia i Częstochowy. Niektórzy rezygnując z pieszej wędrówki decydowali się na podróż do apartamentu wynajętą bryczką.